It is all About balance, on Ontario Lake

De hitte is te snijden in het zwart geverfde cederhouten vissershuisje. De stoeltjes staan aan de achterzijde, in de schaduw, met uitzicht op de delta van de Salmonriver, die hier in het Ontario lake stroomt. Moerasgebied.
Te warm om de 6 mile naar het stadje Pulaski te fietsen. Daar is een winkel, hier niet. Gisteravond bleek Annie’s diner, voor de deur, al dicht. Voor eten en drinken waren we aangewezen op de general store bij het pompstation, ook voor de deur. Bij een prachtige hemel met een bijna volle maan aten we onze gefrituurde stuff. Aan de snelweg.
Vanmorgen serveerde Annie ons pancakes, met chocolade en blueberries. Je kon er ook nog vlees op kiezen....
Boven ons hoofd schalde de televisie het nieuws, door Fox. In beeld kwamen de vier congresleden die vanwege hun kleur (hebben we dat werkelijk goed begrepen?) ontslagen moeten worden, als het aan T ligt. En het land uitgezet.
Met verbijstering keken we dit aan. Geëmotioneerde mensen die niet weten wat hun overkomt. Wanhopig hun pleidooi doen.
Ik keek rond in de diner. Alle kleuren van de regenboog aanwezig. Niemand keek op of om. Hebben ze dit nieuws al honderd keer gehoord? Niemand nam er een hap minder om.
Ik moest aan mijn vriend Daniel uit San Francisco denken die al in april zei zich zorgen te maken over zijn vrouw, van Mexicaans-Japanse origine. Al 30 jaar in de VS.
We hoorden hoe een speciale politieeenheid in gezet is om ‘illegalen’ het land uit te zetten, hoe ingeburgerd ze ook zijn. Ongeacht het aantal jaren werk, inzet.. De angst, de ontwrichting van levens. En het effect wat dit heeft op komende generaties.
Het stemt ons droef. Verlies van waarden, van bestaanszekerheid.
Uit Nederland bereikte ons het droeve bericht van verlies van een dierbaar dier, door een tragisch ongeluk. In een flits is het bestaan anders. Een andere vriend kreeg een bizar ongeluk met een O.V fiets.
We fietsen naar ‘zee’, wat helemaal geen zee is. En sprongen met fietskleding en al het zoete water in. Heerlijk! Een 60-er jaren strandje, met een bewaker in een torentje. Families met kindertjes. Oudere mensen met hun krant. Vriendelijk, zorgzaam, aangenaam. Aan de horizon van dit prachtige, onmetelijk grote meer, slechts een ongerechtigheid: een enorme kerncentrale.
Is dit toeval dat die hier staat? Zo dicht bij de grens met Canada?
Zijn we dan echt in The Handmaid’s tale’ terecht gekomen? Een must-see serie naar het gelijknamige boek van Margaret Atwood. Een op kleur en geslacht geordende samenleving, met veel machtsvertoon en misbruik? Dood en dreiging?
We peddelen door de swamps van de rivierdelta. Als Indianen, in een Kayak. Voor Joop voor de eerste keer in zijn leven. “It is all About keeping the balance”, roept de verhuurder hem na.
Ja. Dat zijn wijze woorden. “Keeping the balance, we must”..