Nafietsen

Eigenlijk ben ik wel uitgeschreven...we genieten van een fantastisch Chicago...maar ja, wat we nu weer meemaken hoort in ons verhaal. Gisteren hadden we vrij eenvoudig dozen gescoord bij een fietsenmaker 7 blokken verderop...we konden erheen lopen en met ieder een box weer terug..ik vond ze wel wat klein...maar tot nu lukte het altijd om de fietsen erin te stoppen...vanmorgen wilden we aan de slag., de dozen waren opgeborgen bij onze fietsen in de fietsenberging...volledig safe...vanmorgen waren ze weg...ik naar de congierge..in wisseldienst heb ik er al 5 gezien, waarvan een gisteren bij aankomst met onze dozen, nog die noodzakelijke foto had gemaakt...hij wist nergens van..na enig bellen...ja ze waren destroyed als waste....iemand had geklaagd ..??onze fietsenman had nog wel twee dozen,Bonnie bood aan ze met haar auto op pikken..we gingen
aan de slag om de fiets uit elkaar te slopen...ik had sombere vermoedens...beide wielen eraf hoefde nooit eerder..uiteindelijk frame en een wiel in de doos....Bonnie en Frank kwamen eens poolshoogte nemen...ik vond eigenlijk dat de fietsenman het moest gaan doen...hem bellen om te komen...??,no way...we brengen de wrakstukken en dozen wel naar de werkplaats in de auto zei Bonnie...wat een hulp in het gedoe, wat een schatten...Inmiddels liggen in haar auto twee dozen met onze fietsen volledig uitgesloopt...dat zien we later wel weer...morgen in een taxi naar de AirPort...ze hadden ons graag gedropt daar, maar durven her verkeer daarheen niet aan..Frank staat nu te koken, over een half uurtje eten we ons afscheidsmaal...in de verhalen tot nu toe is vast wel iets overgekomen van onze bijzondere ontmoetingen op deze reis, van het warme en vaak zeer persoonlijke karakter daarvan en gastvrij onthaal...heel rijk, heel bijzonder...gebeurt volgens mij alleen maar als je door een land heenfietst...lieve volgers, bedankt voor jullie belangstelling, voor de vele reacties en steunbetuigingen...tot volgend jaar..