Sitting on a dock of the Bay

Watching the tide role away..
Roger’s rock, on wednesday.
Op t houtvuur bakt een groente omelet. De Campbell soup hebben we net naar binnen gewerkt, opgewarmd op t vuur. Niks vers vandaag. No way.
Joop ligt, hangt en hoest. We hebben een rustdag genomen aan Lake George. Op t Tahoe lake in Californië na t mooiste meer van de States. Zeggen ze hier. Geen luxe huizen aan de oever, alleen maar bos en rots. Blauwe bergen aan de horizon. Canada aan de ene kant, the west aan de andere. ‘Finger lakes’ wachten ons. Groeven in de bodem, Ingesleten in de laatste ijstijd. Een nieuw landschap. Maar of we kunnnen gaan, is nog de vraag.
Een landerige dag. Warm. Al vroeg gezwommen in het meer. Alleen. Ook toen ik een beetje zat en wat yoga deed. Niemand. Later kwam the ranger informeren of alles okay is. Of ik niet gratis een ‘ canoe’ wil varen. Al t firewood is gratis en als we willen blijven, ook okay. Een zestiger, met een staartje. Later kwam een vrouw op t strand informeren of hij me niet vervelend behandeld heeft. What? Gisteren kwam the ranger nog met heerlijke luxe stoelen aanzetten, voor de zieke, en mij. We hoeven nergens voor te betalen. Lastig inzicht te krijgen in de verhoudingen.
Aan de t eind van de middag fietste ik naar de dichtst bijzijnde winkel. Enkele mijlen hogerop. Donker. Een mannenstem vroeg wat ik wilde. ‘Food..!’. ‘ Only junkfood’ ..was t antwoord. Het licht ging wel aan. Een hele verbetering. Ik scharrelde een maaltje bij een. Soep, zonder vlees toevoeging (moeilijk, zo niet onmogelijk). Iets vers? Zeker onmogelijk. Eieren? Allen per 12. Bier? Alleen 8 of 12 packs...sunscreen? Alleen factor 70.
Ik ging voor de kano, nog iets later, terug van het boodschappen doen. Het waaide hard inmiddels. Een twee mansboot. Zou ik t nog kunnen? Zo lang geleden. Ik kreeg hem niet eens het ‘rack’ uit. Geploeter om hem in t water te krijgen. Maar daar ging ik. Even het gevoel alsof je een Indiaanse bent, Indiginous people...heerlijk, haren in de wind en peddelen maar. Het waaide zo hard dat het me moeite koste de kust te verlaten en later om te draaien. Maar even had ik weer het gevoel. De vrijheid, de sensatie van in een notendop op het water zijn en veilig.
Blij de notendop weer op de kant te hebben gekregen, zat ik ‘on the dock’ en keek uit over Lake George. The ranger kwam langs. En Joop, met een blikje bier. ‘That looks better..’ zei the ranger tegen Joop, die erg zorgzaam voor de zieke is.
En hij heeft gelijk.’ Getting better all the time’. Maar dat is weer een ander liedje...