Listen to the music..

Twee krasse zeventigers, met gitaar en keyboard, hebben ons hart gestolen met dit nummer. The Doobie brothers! Een haventje, een visverwerkingsbedrijfje, een restaurantje. Met life music.
Als we, na de oesters en rode wijn het terras verlaten en gehelmd en al op de fiets stappen, worden we met speciaal applaus uitgewuifd en goede reis gewenst.
We zijn in ‘Barcelona on the lake’. Erie. Een prachtige plek.
Een heerlijke fietsdag. Een heel kleine verrijdingkje slechts. Ik zocht een plek om mijn speciale “ een verhaal apart” dingetje te doen, om 10uur, en lette even niet op de kaart.
We rijden op een oude State road, slecht onderhouden, maar redelijk stil. Vlak langs het meer. De kilometers glijden gemakkelijk onder ons weg. Koffie en een muffin bij Tops, onze favoriete supermarkt. Ze verkopen hier groente en fruit. Volgeladen rijden we verder. De achterkant van mijn fiets is als een groente en fruitkraam. We hebben het plastic vervangen door duurzame gazen zakjes, die ook bij AH zouden moeten werken. Jammer is dat ze later in dit verhaal in het zand zullen vallen, en anders dan bij plastic, zijn de vruchten geschaafd en een en al zand. Maar ja, je moet er wat voor over hebben..!
Lunch aan het meer. We hebben een vrije doorgang kunnen vinden, tussen alle ‘private properties’ door en bezetten een bankje met een uitstalling van verse mozzarella, hardgekookt ei en tomaat. Jammer genoeg hebben we de verse broodjes met de plastic zakken weggegooid zodat we t nu met een week oud wit brood moeten doen. Gelukkig vol met chemische conserveermiddelen..! Wie wat bewaart heeft wat. De berenzak, die we meezeulen, loodzwaar door het dichtgewoven materiaal, verspreid een dubieuze geur. Maar we vinden er wel van alles in wat we lang vergeten waren.
Rond 16u een campground aan het meer. KOA, oude vrienden. Om onze plek te bereiken moeten we wel door een beek waden. Er staat niet veel water in, zei de beheerder. Maar mijn voeten zijn wel nat na deze oversteek.
Een wasmachine en een droger. Onze was gedaan. Wat een luxe. We zijn geheel verwilderd. Zwart geblakerd, zien we eruit als twee geroosterde kippen op de fiets, met die gerimpelde velletjes. En de geur, daar zullen we t even niet over hebben.
We rijden nog even naar het strand. De zon staat inmiddels al laag. We ontmoeten Adriaan en zijn gezin. Canadezen, hij in Nederland geboren maar jong geëmigreerd. Ze komen terug van een jaar in Mexico geleefd en gewerkt te hebben. De twee dochtertjes gingen er op school. Nu zijn ze morgen thuis, in Toronto. Zij verbazen zich over ons avontuur en wij over het hunne.
Zo kijk ik even later ook naar de muzikanten. Wat een lef, wat een power vraagt dat. Hier te staan als duidelijke zeventigers en je favoriete liedjes van toen te spelen, met hart en ziel Te geloven in jezelf en de emoties die voor jou vertolkt worden. Of je nou zeventig bent of twintig.
Listen to the music..wij wel, hier in een weitje langs Erie..