Oh oh, Ohio

Onmiddellijk na het passeren van het bord ‘ Ohio’, veranderde het wegdek van heerlijk glad Pennsylvania’s in een kratervlakte. Harder rijden dan 5 Miles was niet verantwoord. Terwijl de auto’s, gelukkig niet veel, oneindig veel sneller langs ons raasden.
Wat betekent dit? Vroegen wij ons af. Weinig belasting betalen en je hebt pech als je auto kapot gaat aan t gerammel op de weg? Of is t gewoon een arme staat?
Eenmaal op de kustweg aangekomen, de 531, was het antwoord duidelijk. Een prima weg, glad en breed. Prachtige huizen, Victoriaans veelal, boten in de backyard en uitzicht op het meer.
Terwijl in de diverse stadjes die we passeerden alles shabby en kapot is.
Ik genoot van het uitzicht op het meer. Makkelijk fietsen, met ‘fair winds’, weinig heuvels en een prachtig uitzicht.
Het einde van onze tocht dient zich steeds meer aan. Vandaag hebben we een huurauto geregeld die ons vanaf Bowling Green naar Chicago moet brengen. Als ons het lukt om daar dinsdagavond aan te komen, hebben we t niet slecht gedaan. De verwachting was Monroeville te bereiken. Slechts twee dagen fietsen verderop. Toch wat door ziekte verloren dagen ingehaald. Maar.. je weet maar nooit..
In Lake City lunchten we met gebakken perch, de lokale vis en pizza. Lazy dwaalden we verder.
Prachtige plekken, maar minder elegante chauffeurs. Alsof t hier wat rauwer is, niet gewend aan fietsers? Of buitenstaanders, überhaupt? Vlaggen en opschriften die van aanhang aan de huidige bewoner van het Witte huis getuigen, doen het ergste vermoeden.
Ik stopte op een mooi uitkijkpunt. Er stond een uitnodigend bankje en wachtte op Joop. Samen bekeken we de kaart. Tot waar fietsen we vandaag?
Geheel verdiept in het mooie uitzicht hebben we de naderende grasmaaier niet opgemerkt. Laat staan de Trump lookalike die erop zat. “What are you doing here” schreeuwde hij. “Private property”. We keken llachend om, een grapje verachtend. “Just biking..”. Hij was ‘not amused’ en gilde dat we weg moesten.
Dat hebben we maar gedaan. Verbijsterd over zoveel agressie en angst, kennelijk. Voor wat? Iets ‘anders’?
Laat t los, let t be. Zeilend over de weg bereikten we Geneva on the lake. Wat een poëtische naam. We belandden in de allereerste badplaats a la.. ? A la wat eigenlijk. Italië? De Rivièra? Of Zandvoort?
Er zou een campground zijn, in een State Park. Altijd goed. Met een strand. We deden het rustig aan. Namen nog een heerlijk ijsje. Dat begint een slechte gewoonte te worden.
Vol. Was het antwoord. Niks hielp. Alle pleidooien, alle ingezette charmes ook niet. Met een briefje in de hand van een privé campground dropen we af.
Vol. Was daar het antwoord. Twee lieve dames die ons lot erg mee voelden, belden stad en land af. Vol. Was en bleef het antwoord. Elk hotel, motel, B&b zat vol. Zelfs het allerduurste hotel hier, 300 € per nacht.
Ik raadpleegde ‘Overlander’. Een site die alle obscure en clandestiene kampeerplekken aangeeft. Een plek op een uur rijden van Geneva on the lake. Gebeld. Ja, hoor een plek. Ze zouden hem vasthouden.
Gelukkig, maar ook jammer. Dit zou alleen per auto kunnen. 75 km verder op. Een hele dag fietsen, van de laatste mooie dagen.. Met spijtgevoel hakten we de knoop door. Geen andere optie dan stiekem in het bos staan, na donker. Zonder vuurtje. Een optie waar we zeker voor gegaan waren.
De taxi driver laadde onze spullen in. Dat lukte niet. Er kwam nog een andere auto. Verdeeld over twee auto’s startte de rit. “But you could also stay at my place” zei de chauffeur achteloos. En noemde nog wel iets van een prijs.
Helemaal opgelucht en blij gingen we daarvoor. We konden niet overleggen (verdeeld over twee auto’s) en allang blij. Eenmaal ter plekke kwam er een Ohio-se aap uit de mouw. Voor 125 dollar, de prijs van het taxiritje naar het verre oord, konden we wel in de tuin staan...
En daar zitten we nu. Een tuin vol kinderspeelgoed voor het zoontje. De zwangere vrouw is ‘not amused’ maar schikt zich. We hebben kunnen douchen. En mogen gebruik maken van een terras met alle gemakken. Een vuurplaats, prettige tuinmeubels.
We proberen maar te denken dat we blij waren geweest met een hotel, voor deze prijs. Het is niet aan ons.
Het is een beetje Ohio? Oh, oh...!