Verjaardag

De fietsen staan naast onze bedden geparkeerd.
T gaf even opzien in de lift toen we ze erin manoeuvreerden maar verder keek niemand er echt van op toen we met fietsen door de ‘Hilton Garden Inn’ reden. Waar dat ‘Garden’ trouwens op slaat..?
Nu maken de fietsen dat we ons vertrouwd voelen in deze, te dure, kamer op de 8e verdieping met uitzicht op down town Buffalo en het Erie meer.
Het enige mooie wat ik van deze stad heb gezien is de kudde stenen Bisons die iets vertellen van de historie. Indianenland. De bizons (Buffalo) zijn gedood door de eerste kolonisten en later het leger. De Indianen zijn nu, zoals overal in de VS, een wegkwijnend volkje. Gisteren reden we door een reservaat. De naam alleen al. Treurigheid. Allemaal winkeltjes die tabakswaren verkopen. ‘No -blanket tobacco shop’. Mysterieus. De enigen die hier roken zijn de Indianen zelf. Alcohol is sinds lang verboden. Toen de Indianen er al ziek van waren geworden.
Dat is een ander, treurig, verhaal.
Terug naar vandaag.
De dag begon met een bidon met vers geplukte bloemen in de tent. Kopje koffie er naast. Cadeautjes. Via de mobiel filmpjes en liedjes. Heel knus begin van een verjaardag.
Buiten tikte de regen. Op naar de Niagara falls. Die wilden we wel eens zien.
Het werd nogal een gedoe. Eerst de USA uit en Canada in. Met de auto is t allemaal duidelijk maar per fiets is t een ander verhaal. Uiteindelijk reden we op een Canadese snelweg (en die zijn erg eng weten we uit ervaring) een heel stuk het land in terwijl onze bestemming de andere kant op lag. Uiteindelijk op het goede spoor beland keken we ons ogen uit naar de verdisneysering van een natuuurwonder. Mijlen voor de uiteindelijke watervallen staan bussen, auto’s, mensen in rijen voor allerlei attracties die niets met water te maken hebben. We dachten dat we iets gemist hadden. Tenslotte sta je dan over een reling naar de overkant te staren. Mooi en indrukwekkend, maar met een kermis om je heen. Mensen die van alles doen. Eten, drinken, aan kabels langs schieten, in liftkokers afgeschoten worden. Verpakt in plastic op een boot onder de waterval heen en weer varen. Slechts een enkeling die over de reling lijkt te kijken.

Wij spraken er met Charlotte. Face time gesprek. Thuis op de Keizersgracht. Terug na een lange en heerlijke reis. Fijn dat ze er weer is. Nu in haar ‘eentje’ in Amsterdam. Katja en Rosa zijn vertrokken naar de Kosovo en Montenegro. Ze gaan een wandeltocht maken. Ik heb er gemengde gevoelens over. Ik heb teveel gezien en meegemaakt van de gevolgen van alle gruwelijkheden daar. Laat er beschermengelen met ze mee gaan op hun tocht dwars door de bossen en bergen.

Wij fietsten verder. Aan de Canadese kant. De sfeer is meteen anders. De huizen moderner maar ook formeler, lelijker. Niks geen Victoriaanse beauties meer. De meisjes zijn wel mooier. Naar onze maatstaven. En het eten heerlijk. We stopten bij een familierestaurant en bestelden calamares en een salade. Waarom groeien er hier andere soorten sla dan 1 mijl verderop? Waarom kennen ze hier noten en zaden en in de USA niet? We genieten van dit Canadese model.
Ford Erie. Een oud bolwerk op de grens. En de Peace bridge.
Opnieuw belandden we tussen de trucks. En speciale eenheid per auto kwam ons redden en over een reling zetten.
Ik keek uit over het Erie meer. Een blauwe vlakte met bergen in de verte. De wijdsheid en stilte in contrast met het geraas over de brug. Daar in de verte, daar moeten we heen. Daar ligt het laatste deel van de tocht. We hebben besloten langs de onderkant te gaan, aan de Amerikaanse zijde. Vanwege het verkeer, en de route van de Amerikaanse Adventure Cyclist Association.
De Amerikaanse douane waarschuwde ons voor de stad Buffalo. ‘Just ride Niagarastreet and never, ever stop before you are down town’.
We zagen arme wijken, latino bevolking. Mensen die wonen in een appartementencomplex dat is in gestort. Treurig en schokkend.
En down town? Te dure hotels. Geen keuze dit keer. ‘Trapt’. ‘Nowhere else to go than the Hilton’. En dat op mijn verjaardag...
Het enige wat ons thuis doet voelen zijn de fietsen. Onze vrienden. Naast het bed.